Bu şəkillər əsində çox unikaldırlar və Paris əyləncə və attraksion parkında 1910-cu ilin yay günlərinin birində çəkiliblər.
Hələ Birinci dünya müharibəsinin iyi də gəlmirdi, cəmi 10 il əvvəl bütün dünua yeni əsrin gəlişini qeyd etmişdir. Bu insanlara baxarkən bəzən düşünürsən ki, bu uşaqlar da böyüyüb, qocalıb, ölüb. Amma digər tərəfdən də hər şey elə qəmli də deyil: onlar böyüyüb və sevib, böyüyüb və ailə sahibi olublar, böyüyüb özləri də uşaq böyüdüblər. Onların da öz uşaqları olub… və s., ta bu günümüzə qədər. Və bu köhnə fotolardakı uşaqların sifətləri ölümdən deyil, əksinə, həyatdan xəbər verir – çünki onların varisləri bu gün də sağdırlar, aramızda yaşayırlar (yəni ki, kiminsə Əhmədlidə və ya Yasamalda yaşamasına şans az olsa da, Paris bir Bakı sakini üçün Gəncədən daha yaxındır – Eynşteynsayağı: zaman məkanı əvəz edib) – odur ki, qəmin heç yeri yoxdur. Həyat onsuz da ölümdən güclüdür. İş həftəsindən sonra isə gözəl həftəsonları (heh, sabah doğrudan da şənbədir). İstirahət günləri Luna-Parka getmək olar, orda isə yellənçəklər, peşmək, kukla teatrı və buludlardan da hündürə dırmaşan seyr çarxı.
Bu fotolarda təsvir edilmişləri həqiqətdə necə olduğunu təsəvvür edin: rəngləri, şabalıdların iyini, karusellərin musiqisini, ağaclardakı yarpaqların şıxıltısı, uşaqların gülüşü… Sadəcə bir cəhd edin – əsl zaman maşınıdır.
Böyük karusel
Read the rest of this entry →